1959 saw the end of British colonial rule for Cyprus and, following the Zurich and London Agreements signed in February of the same year (by representatives of Britain, Greece, Turkey and the Greek and Turkish communities of the island), for the first time in the long history of Cyprus a single, independent and sovereign State was established on August 16, 1960: the Republic of Cyprus.
The constitution drafted for the Republic though, which was in fact imposed on the Cypriot people, contained divisive provisions that encouraged confrontation and dissent between the Greek and Turkish Cypriots (80% and 18% of the population respectively). In addition, the rights granted to Britain, Greece and Turkey embroiled the young state in the antagonisms among the great powers and in the clashes between various economic and strategic interests in the region.
Turkey, with a view to promoting its own expansionist and partitionist plans, found ways to mobilize Turkish Cypriot extremists to prevent the smooth functioning of the state. This inevitably led to the inter-communal clashes of 1963-64 and 1967.
The inter-communal talks which began in 1968 under the auspices of the UN and which continued over the following eight years were marked by slow but steady progress.
The coup against the legal Cyprus government on 15 July 1974, which was organized by the military junta ruling Greece at the time, gave Turkey the much longed for excuse to invade the Republic of Cyprus, which it did on 20 July 1974 in contravention of the UN Charter and all principles and norms of International Law.
As a result of the illegal Turkish invasion and continued occupation:
• 37% of the territory of the Republic of Cyprus- i.e. the northern part of the island, where 70% or the natural resources were concentrated – is still today under Turkish military occupation.
• 200.000 Greek Cypriots refugees– one third of the population – have been displaced from the occupied northern sector where they had constituted 80% of the inhabitants. At the same time the Turkish Cypriots who lived in the free areas were forced by their leaders to move to the occupied area.
• The ascertainment of the fate of over 1,500 missing persons is still pending.
• More than 30.000 Turkish soldiers, fully armed and supported by land and sea, are stationed in the occupied area, making it, according to the UN Secretary-General, one of the most heavily militarised regions of the world.
• Over 100,000 settlers have been brought over from Turkey to colonise the occupied area with the aim of changing the demography of the island and to control the political situation.
• The hermetically sealed “Attila line” (“Operation Attila” was the code-name Turkey gave to the invasion of Cyprus) artificially divides the island and its people and prevents Cypriots from moving freely within their own country.
• The so-called “Turkish Republic of Northern Cyprus” was unilaterally proclaimed in 1983 in the occupied area (a pseudostate recognized only by Turkey and entirely dependent on it) in an effort to consolidate the de facto situation,
• According to the Turkish Cypriot press, more than 50.000 Turkish Cypriots have emigrated since 1974 as a result of the economic, social and moral deprivation that prevails in the occupied area. As a result the Turkish Cypriots who are left are today outnumbered by the Turkish troops and settlers.
• The illegal regime in the occupied area is deliberately and methodically trying to eradicated every trace of a 9000-year-old cultural and historical heritage. All Greek place-names have been replaced by Turkish ones. Churches, monuments, cemeteries and archaeological sites have been destroyed, desecrated or looted. Priceless religious and archaeological treasures, part of the world’s cultural heritage, are being stolen and smuggled abroad, and illegal excavations and dealings in antiquities are taking place.
The Cyprus problem is not an inter-communal dispute. It is a question of invasion and continuing occupation. Turkey continues unpunished to show contempt for the calls of the international community, as expressed in dozens of UN resolutions and continues to maintain the occupation and artificial division of the island.
Έννομες συνέπειες (ποινικές ή/και αστικές) για αλλοδαπούς πολίτες που αγοράζουν ακίνητα ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας στο υπό παράνομη τουρκική κατοχή έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας
• Οι αλλοδαποί πολίτες προειδοποιούνται να μην αγοράζουν ακίνητα που ανήκουν σε Ελληνοκύπριους στο υπό παράνομη τουρκική κατοχή έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1974.
• Ως αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής της 20ης Ιουλίου 1974, και της συνεχιζόμενης παράνομης κατοχής του 36.2% της επικράτειας της ΚΔ από τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα, 170.000 Ε/Κ εμποδίζονται ακόμα και σήμερα από τον τουρκικό κατοχικό στρατό από το να επιστρέψουν στις περιουσίες τους, αλλά και από την ειρηνική απόλαυση αυτών. Τα ψηφίσματα 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών καλούν όλα τα κράτη να σεβαστούν την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να μην αναγνωρίσουν άλλο κράτος στην Κύπρο εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, η παράνομη αποσχιστική οντότητα στο κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έχει δικαιοδοσία να πραγματοποιεί έγκυρες μεταβιβάσεις ακίνητης ιδιοκτησίας.
• Επιπλέον, σύμφωνα με τη νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η χρήση περιουσίας που είναι εγγεγραμμένη στο όνομα άλλου φυσικού προσώπου συνιστά ποινικό αδίκημα. Η διάπραξη αυτού του αδικήματος μπορεί να οδηγήσει στην έκδοση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, το οποίο μπορεί να εκτελεστεί σε οποιαδήποτε από τις υπόλοιπες 26 χώρες της ΕΕ, καθώς και σε διεθνές ένταλμα σύλληψης.
• Εν προκειμένω, ο νομοθέτης έχει συμπεριλάβει στον Ποινικό Κώδικα (με τον τροποποιητικό νόμο 130(I)/2006) το άρθρο 303Α, που αφορά τις «Δόλιες συναλλαγές σε ακίνητη περιουσία που ανήκει σε άλλο» όπου στο εδάφιο (1): «Πρόσωπο το οποίο, με σκοπό καταδολίευσης, συναλλάττεται σε ακίνητη περιουσία που ανήκει σε άλλο είναι ένοχο κακουργήματος και υπόκειται σε φυλάκιση εφτά χρόνων.» Επιπρόσθετα: «H απόπειρα διάπραξης του αδικήματος που ορίζεται στo εδάφιο (1) του παρόντος άρθρου συνιστά κακούργημα και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης πέντε χρόνων».
• Η ως άνω διάταξη εφαρμόζεται όταν άτομο: (α) πωλεί, ενοικιάζει ή υποθηκεύει ή δίνει τη χρήση της σε άλλο άτομο και/ή (β) διαφημίζει ή άλλως πως προωθεί την πώληση, ενοικίαση ή υποθήκη ή χρήση του ακινήτου από άλλο άτομο και/ή (γ) συνάπτει συμφωνία για την πώληση, ενοικίαση ή υποθήκη ή χρήση του ακινήτου από άλλο άτομο και/ή (δ) είναι το άτομο που αποδέχεται την πώληση, ενοικίαση ή υποθήκη ή χρήση της εν λόγω ακίνητης περιουσίας.
• Επιπλέον, το πεδίο εφαρμογής του Ποινικού Κώδικα διευρύνθηκε το 2006 ώστε να περιλαμβάνει αδικήματα που διαπράττονται στο εξωτερικό από οποιοδήποτε πρόσωπο, εφόσον το αδίκημα συνδέεται με ακίνητη περιουσία που βρίσκεται εντός της Δημοκρατίας. Αυτό περιλαμβάνει ενέργειες όπως συνωμοσία, απόπειρα εγκλήματος, υποκίνηση ή οποιεσδήποτε ενέργειες που ενθαρρύνουν άλλους να διαπράξουν αδικήματα που συνδέονται με ακίνητη περιουσία εντός της Δημοκρατίας. Υπενθυμίζεται ότι η νομοθεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας εφαρμόζεται στο σύνολο της επικράτειας της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών που βρίσκονται υπό παράνομη στρατιωτική κατοχή από την Τουρκία.
• Οι Ελληνοκύπριοι νόμιμοι ιδιοκτήτες περιουσιών στα κατεχόμενα μπορούν να λάβουν δικαστικά μέτρα κατά των σφετεριστών της περιουσίας τους στα αρμόδια δικαστήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το Δικαστήριο της ΕΕ στην υπόθεση Αποστολίδης ν. Ντέιβιντ και Λίντα Όραμς διακήρυξε την υποχρέωση των εθνικών δικαστηρίων όλων των κρατών μελών της ΕΕ να επιβάλλουν και να εκτελούν τις εν λόγω δικαστικές αποφάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κατά συνέπεια, μια παράνομη αγορά ακινήτου στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αστική αγωγή κατά του αγοραστή ενώπιον του Δικαστηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τέτοιες αποφάσεις είναι εκτελεστέες κατά της περιουσίας του σφετεριστή σε οποιοδήποτε κράτος μέλος της ΕΕ.
• Τέλος, oι αλλοδαποί πολίτες προειδοποιούνται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία προτίθεται να κινήσει ποινικές διαδικασίες κατά των σφετεριστών.