 | دارند فعاليت قبرس جمهوري اشغالي بخش در كه " هايي " دانشگاه
سفارت جمهوری قبرس در تهران
مسئله ی قبرس
در ماه جولای سال 1974 ترکیه به بهانه ی کودتای جنایی علیه رئیس جمهور ماکاریوس با زیر پاگذاشتن منشور سازمان ملل و کلیه ی اصول حاکم بر روابط بین المللی به قبرس حمله کرد. در نتیجه 36.7% جزیره تحت اشغال در آمد و 162.000 قبرسی یونانی که حدود یک چهارم از جمعیت قبرس را تشکیل می دهند از این ناحیه با اعمال زور بیرون رانده شدند و در کشور خود پناهنده گشتند. آنها هنوز از حق بازگشت به خانه و املاک خود محروم هستند. علاوه بر این حدود 1.479 قبرسی یونانی هنوز مفقود می باشند. ضربه ی وارده بسیار سنگین بود. کلیساهای بیزانسی, یادمانها و بسیاری بناهای قدیم نابود شدند یا به تاراج رفتند و بسیاری اجناس دیگر به صورت قاچاق به کشورهای دیگر صادر شدند. متاسفانه میراث فرهنگی جزیره که قدمت آن به هزاره ی هفتم قبل از میلاد می رسد و بخشی از میراث مشترک بشریت می باشد تا به امروز همچنان به عمد و براساس شیوه ای معین در نواحی اشغالی تخریب می شود.
به علاوه حدود 160.000 تن ساکن ترکیه (2005) به طور غیرقانونی در بخش اشغالی قبرس مستقر شده اند و املاک غصب شده ی قبرسی های یونانی رانده شده به آنها واگذار شده است. همزمان افراد زیادی از جامعه ی قبرسی های ترک مهاجرت کرده اند و در نتیجه حجم جامعه ی قبرسی های ترک در بخش اشغالی را کاهش داده اند. همه ی اینها به علاوه ی حضور بسیار قوی ارتش در نواحی اشغالی ( حدود 45000 نطامی ترک) و تلاش در جهت تغییر نام روستاها و شهرها به نامهای ترکی, مدرکی واضح است که ترکیه, بخش اشغالی قبرس را به صورت یکی از ایالتهای ترکیه در می آورد. مجموعه ای از قطعنامه های مجمع عمومی و شورای امنیت سازمان ملل تهاجم به قبرس و اشغال آن را محکوم می کنند و خواستار بازگشت پناهنده ها به خانه ی خود در امنیت کامل هستند و همچنین می خواهند که افراد مفقود ردیابی شوند و به حقوق بشر تمامی قبرسی ها احترام گذارده شود. از سوی دیگر کمیته ی اروپایی حقوق بشر, دولت ترکیه را برای زیرپاگذاشتن خشونت بار حقوق بشر در قبرس طی و بعد از حمله گناهکار می داند.
در نوامبر سال 1983 ترکیه بیانیه ی رهبر قبرسی ترک " حکومتی مستقل" در قبرس اشغالی را برانگیخت. جامعه ی بین الملل در قطعنامه های 541 سال 1983 و 559 سال 1984 شورای امنیت سازمان ملل, این بیانیه را یک جانبه ی طرف ترک محکوم کرد و اظهار داشت این بیاینه غیرقانونی و فاقد ارزش می باشد و نیز خواستار پس گرفتن بی درنگ بیانیه شد. ترکیه عقیده ی جامعه ی بین الملل را نادیده گرفت و هیچ کشور دیگری آن رژیم غیرقانونی را به رسمیت نشناخته است.
تلاش جهت رسیدن به راه حل
مذاکرات جهت یافتن راه حل برای مسئله ی قبرس به طور متناوب از سال 1975 تحت نظارت سازمان ملل انجام شده است. پیشرفت در گفتگو بدون استثنا توسط ناسازگاری ترکیه مسدود شده است در دسامبر 1999 سازمان ملل تلاش دیگری به کار بست تا از طریق گفتگو های نزدیک, راه حلی برای قبرس بیابد که به قطعنامه های مربوطه ی سازمان ملل و معاهدات توجه کامل داشت. بعد از وقفه ای به مدت بیش از یک سال, گفتگوی مستقیم در 16 ژانویه ی 2002 میان رئیس جمهور وقت قبرس آقای گلافکو کلریدس به عنوان نماینده ی جامعه ی قبرسی های یونانی و رهبر قبرسی های ترک, رئوف دنکتاش آغاز شد. در تلاش برای پیشبرد فرایند, دبیر کل سازمان ملل در 11 نوامبر یک برنامه ی دقیق برای راه حلی جامع ارائه کرد. این طرح پس از تجدید نظر در تاریخ 10 دسامبر و 26 فوریه ی 2003 دوباره ارائه شد. از رهبران دو جامعه درخواست شد که در لاهه درتاریخ 10 مارچ 2003 با دبیر کل ملاقاتی به منظور گفتگو داشته باشند و موافقت کنند طرح را به رفراندوم جداگانه بگذارند. رهبر قبرسی های ترک با حمایت دولت ترکیه یک بار دیگر کل طرح را رد کرد و گفتگو ها در لاهه را به نابودی کشاند.
در چهارم فوریه ی 2004 دبیر کل سازمان ملل خواستار از سر گیری مذاکرات در نیویورک شد ودر 13 فوریه موافقت شد که دو طرف مذاکرات را با نظر مساعد بر اساس طرح دیبر کل سازمان ملل در نظر گیرند. تا به توافق در مورد تغییراتی که در شاخص های طرح بود برسند.
در 24 آوریل 2004 از مردم قبرس خواسته شد تا در رفراندومی همزمان اما جداگانه که توسط دو جامعه برگزار شد شرکت کنند و طرح تجدید نظر شده ی دبیر کل سازمان ملل برای راه حل جامع مسئله ی قبرس را بپذیرند یا آن را رد کنند. مطابق آرا 64.9% از قبرسی های ترک این طرح را تایید کردند اما اکثریت واضح 75.8% قبرسی های یونانی این طرح را مردود داشتند. قبرسی های یونان احساس کردند که متن نهایی, متعادل نبوده و به خواسته های اصلی آنها در مورد امنیت, کاربردی بودن و کارآیی راه حل را در نظر نمی گرفت. بنا بر آراء به دست آمده قبرسی های یونانی راه حل مسئله ی قبرس را که هدف اصلی آنهاست رد نکردند. آنها فقط آن طرح خاص (طرح کوفی عنان) را مردود داشتند که پیش رویشان گذاشته شده بود. نگرانی قبرسی های یونانی عمدتا به کمبودهای جدی طرح عنان بازمی گردد که موارد زیر را رعایت نکرده است:
برکناری نظامیان خارجی از قبرس و برطرف ساختن حق نیروهای خارجی برای دخالت یک جانبه در قبرس
ضمانت کافی جهت اطمینان از انجام تعهدات توسط دو طرف
سیستم وصول املاک که به طور مناسب حقوق و منافع قبرسی های یونانی را که در سال 1974 از خانه ی خود رانده شدند به رسمیت بشناسد و همچنین ترتیبات پرداخت غرامت املاک داده شود به طوری که قبرسی های یونان ناچار به سرمایه گذاری غرامت دریافتی خود نباشند.
رعایت حق همه ی قبرسی ها برای بدست آوردن املاک و زندگی کردن در هر جایی که می خواهند بدون هر گونه سهمیه ی محدود کننده
دولتی فعال و عاری از بن بستها یا محدودیتهای رای گیری بر اساس تبیعضات قومی یا نژادی.
در اول ماه می 2004 جمهوری قبرس عضو کامل اتحادیه اروپا شد و سفری دراز را به اتمام رساند که بیش از سه دهه طول کشیده بود. رئیس جمهوری قبرس آقای تاسوس پاپادوپولوس همراه با سایر رهبران اتحادیه ی اروپا در رم در تاریخ 29 اکتبر 2004 معاهده ی تاسیس اساسنامه ای برای اروپا را امضا کردند.
دولت قبرس متعهد است که راه حل مشکل قبرس را بیابد که به قبرسی های یونانی و قبرسی های ترک اجازه می دهد از منافع و مزایای عضویت در اتحادیه اروپا به طور یکسان برخوردار شوند. راه حل باید به قبرسی ها اجازه دهد به طور موثر در اتحادیه ی اروپا فعال باشند و احترام به حقوق بشر و آزادی کلیه ی قبرسی ها و نیز آینده ای صلح آمیز, خوشبخت و ایمن را برای تمامی شهروندان جزیره تضمین کند. با چنین دیدگاهی و در چارچوب جدید ایجاد شده توسط دستیابی قبرس به اتحادیه ی اروپا, دولت به طور منظم به سوی ایجاد شرایط لازم برای مذاکراتی اساسی و سازنده که به راه حلی توافق شده در مورد مسئله ی قبرس می انجامد کوشیده است.
برای اطلاعات بیشتر به وب سایت وزارت امور خارجه جمهوری قبرس مراجعه کنید
www.mfa.gov.cy |