ΕκτύπωσηΕκτύπωση Κλείσιμο Κλείσιμο

Κυπριακή Δημοκρατία
Παράνομες Δημογραφικές Αλλαγές


Στις κατεχόμενες από την Τουρκία περιοχές της Κύπρου, η Τουρκική Κυβέρνηση εφαρμόζει από το 1974 μια πολιτική συστηματικού εποικισμού, προκειμένου να αλλάξει το δημογραφικό χαρακτήρα του νησιού.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επιβεβαιώνονται και στον τουρκικό και τουρκοκυπριακό τύπο, αυτοί οι έποικοι προέρχονται από την τουρκική ενδοχώρα και έχουν Τουρκική υπηκοότητα. Σήμερα, στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου υπάρχουν περίπου 150.000 - 160.000 έποικοι. Υπάρχει, επίσης, και η παρουσία των 35.000 τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων. Υπολογίζεται ότι συνολικά 55.000 Τουρκοκύπριοι έχουν μεταναστεύσει εκτός Κύπρου. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Τουρκοκυπρίων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου έχει μειωθεί από 116.000 το 1974 σε 89.000 σήμερα. Με ένα φυσικό ρυθμό αύξησης του πληθυσμού, ο αριθμός αυτός θα ήταν 153.578.

Οι κύριοι στόχοι της Τουρκίας για την υιοθέτηση αυτής της πολιτικής εποικισμού στην κατεχόμενη Κύπρο φαίνεται να είναι οι ακόλουθοι:

1. Η αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα και η αλλοίωση της πληθυσμιακής ισορροπίας στο νησί μεταξύ των Τούρκων και Ελλήνων της νήσου, ώστε να δικαιολογήσει τις απαιτήσεις της Τουρκικής πλευράς σχετικά με την εδαφική και συνταγματική πτυχή του Κυπριακού προβλήματος.

2. Το εθνικό ξεκαθάρισμα της κατεχόμενης περιοχής και η μαζική μεταφορά Τούρκων από την Τουρκία. Η πολιτική αυτή, σε συνδυασμό με την εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων κατοίκων της περιοχής, την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς και την παράνομη αλλαγή των γεωγραφικών ονομάτων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, στοχεύουν στην εξάλειψη κάθε τι Ελληνικού και Χριστιανικού που υπήρχε για αιώνες και στην «τουρκοποίηση» της περιοχής.

3. Η αλλαγή του ισοζυγίου δυνάμεων στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου και ο επηρεασμός των εκλογών, ώστε να διασφαλιστεί η συμμόρφωση της Τουρκοκυπριακής ηγεσίας με την πολιτική της Τουρκικής Κυβέρνησης.

4. Ο έλεγχος της πολιτικής ζωής των κατεχομένων περιοχών. Για το σκοπό αυτό, στους έποικους έχει δοθεί ‘ιθαγένεια’, ελληνοκυπριακές περιουσίες, ‘εκλογικά δικαιώματα’, και άδειες εργασίας. Είναι οργανωμένοι σε πολιτικά κόμματα, τα κυριότερα των οποίων είναι το ‘Κόμμα Εθνικής Δικαιοσύνης’, και το ‘Κόμμα Εθνικής Ανανέωσης’. Συμμετέχουν επίσης σε άλλα πολιτικά κόμματα και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή.

5. Ο έλεγχος και η χειραγώγηση της πολιτικής θέλησης των Τουρκοκυπρίων (ακόμα και μετά τη λύση).

6. Η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της Τουρκίας στο νησί, με τη διάθεση επιπρόσθετων εκπαιδευμένων εφεδρειών για τις δυνάμεις κατοχής στην Κύπρο.

7. Ο επηρεασμός μιας δίκαιης λύσης του Κυπριακού προβλήματος με τη δημιουργία νέων τετελεσμένων γεγονότων, των οποίων η ανατροπή να αποδειχθεί πρακτικά δύσκολη.

Η πολιτική του εποικισμού που ακολουθεί η Τουρκία στην Κύπρο αντίκειται στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960, που υπέγραψαν το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κυπριακή Δημοκρατία. Το Παράρτημα Δ της Συνθήκης διέπει την ιθαγένεια της Κύπρου και καθιστά αδύνατο και παράνομο για τη μια ή την άλλη κοινότητα να διαταράξει τη δημογραφική ισορροπία, φέρνοντας μεγάλο αριθμό Τούρκων ή Ελλήνων με τον ισχυρισμό ότι είναι Ελληνοκυπριακής ή Τουρκοκυπριακής καταγωγής και άρα δικαιούνται να έρθουν στην Κύπρο. Το Άρθρο 4 παράγραφος 7, επιβάλλει ποσοστώσεις στην παραχώρηση υπηκοότητας σε πρόσωπα που είχαν μεταναστεύσει στην Ελλάδα, την Τουρκία ή τη Βρετανική Κοινοπολιτεία, έχοντας διατελέσει κάτοικοι Κύπρου πριν από το 1955, ή που ήσαν απόγονοι Οθωμανών υπηκόων που διέμεναν στην Κύπρο το 1914.


Έποικοι και διεθνές δίκαιο

Η πολιτική του εποικισμού αντίκειται στο διεθνές δίκαιο. Το Άρθρο 49 (6) της 4ης Συνθήκης της Γενεύης του 1949 σχετικά με τους Αμάχους εν Καιρώ Πολέμου, απαγορεύει τη μεταφορά από την κατοχική δύναμη του δικού της πληθυσμού στην περιοχή που κατέχει. Διαλαμβάνει ότι «η Κατοχική Δύναμη δεν θα απελάσει ή μεταφέρει μέρος του δικού της αμάχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει».

Το Σχόλιο επί του Άρθρου 49 (6) διευκρινίζει ότι η πρόνοια αυτή στοχεύει στην απαγόρευση της δημογραφικής χειραγώγησης από μια κατοχική δύναμη που είτε μεταφέρει ενεργά το δικό της πληθυσμό στα κατεχόμενα εδάφη, είτε τους επιτρέπει να εγκατασταθούν εκεί εθελοντικά.

Στη Συμβουλευτική Γνωμοδότησή του στην υπόθεση Wallτης 9ης Ιουλίου 2004, το Διεθνές Δικαστήριο απεφάνθη ότι το Άρθρο 49 (6) απαγορεύει όχι μόνο τις βίαιες μεταφορές «αλλά και οποιαδήποτε μέτρα λαμβάνονται από μια κατοχική Δύναμη για την οργάνωση ή ενθάρρυνση μεταφορών τμημάτων του ιδίου του πληθυσμού της στην κατεχόμενη περιοχή» (παράγραφος 120).

Η παραβίαση του 'Αρθρου 49 αποτελεί σοβαρή αθέτηση των Συνθηκών της Γενεύης και επιφέρει ποινικές κυρώσεις (Άρθρα 146, 147). Θεωρείται έγκλημα πολέμου.

Το Άρθρο 85 (4)(α) του Πρόσθετου Πρωτοκόλλου Ι του 1977 θεωρεί τη μεταφορά από την κατοχική δύναμη τμημάτων του δικού της άμαχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει ως «σοβαρή παραβίαση» της Συνθήκης.

Το Κοινό Άρθρο 1 των τεσσάρων Συνθηκών της Γενεύης και το Άρθρο 86 του Προσθέτου Πρωτοκόλλου Ι στις Συνθήκες της Γενεύης 1977 επιβάλλει την υποχρέωση στα Υψηλά Συμβαλλόμενα μέρη να εφαρμόζουν τις πρόνοιές τους.

Οι παράγραφοι 158-9 της Συμβουλευτικής Γνωμοδότησης του Διεθνούς Δικαστηρίου στην υπόθεση Wall της 9ης Ιουλίου 2004 προνοεί ότι όλα τα Συμβαλλόμενα Μέρη στις Συνθήκες της Γενεύης τελούν υπό τη νομική υποχρέωση να διασφαλίσουν συμμόρφωση της κατοχικής δύναμης με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο όπως ενσωματώνεται στην Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης του 1949.

Το Άρθρο 7 (1) (δ) καθορίζει την απέλαση ή βίαιη μεταφορά πληθυσμού ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», όπου «απέλαση ή βίαιη μεταφορά πληθυσμού» σημαίνει τον βίαιο εκτοπισμό των προσώπων που επηρεάζει η εκδίωξη ή άλλες καταναγκαστικές πράξεις από την περιοχή όπου βρίσκονται νόμιμα, χωρίς λόγους που επιτρέπει το διεθνές δίκαιο.

Το Άρθρο 8 (2) (β) (viii) του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου αναφέρει τη «μεταφορά άμεσα ή έμμεσα από την Κατοχική Δύναμη τμημάτων του άμαχου πληθυσμού της στο έδαφος που κατέχει ως «έγκλημα πολέμου».


Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών

Στα Ψηφίσματα 33/15 (1978), 24/30 (1979), 37/253 (1983) κ.α. η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών αποδοκίμασε «όλες τις μονομερείς ενέργειες που αλλάζουν τη δημογραφική δομή της Κύπρου».

Στο Ψήφισμα 4 (ΧΧΧΙΙ) (27/2/76) η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καλεί τα μέρη να απόσχουν από μονομερείς ενέργειες που μεταβάλλουν τη δημογραφική δομή της Κύπρου και στο Ψήφισμα 1987/50 (11.3.1987) η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εκφράζει ανησυχία για την εισροή εποίκων, καλεί δε σε σεβασμό των δικαιωμάτων και ελευθεριών του πληθυσμού της Κύπρου.

Η παρουσία των εποίκων επηρεάζει την εφαρμογή του δικαιώματος των προσφύγων να επιστρέψουν στα σπίτια τους, σε αντίθεση με τα πολυάριθμα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης.

_______________________________________________
© 2011 - 2023 Κυπριακή Δημοκρατία,
Υπουργείο Εξωτερικών
Πρεσβεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Στοκχόλμη